W O N D E R B A A R L I J K E V I S V A N G S T De kade is donker en verlaten. Maar het schip ligt er. We gaan aan boord met kaplaarzen en zuidwesters. De regen slaat ons in het gezicht. De boot breekt door de branding. Witte schuimkoppen. Een inktzwarte Noordzee. De golfslag is sterk. De storm speelt met het schip. Op het dek staan we. Wijdbeens met de handen in de zakken en de koppen in de wind.
Geduldig lag de roofvis op de zandbodem te wachten. Een grote hap! Een grote vergissing. Te laat.
In de Pelgrimspoort heerst bedrijvigheid. Visrokerij in het klein. De smaak is groots. Vergeten is de regen. Vergeten de ontberingen. Wat telt is de vangst. Geen bot gevangen. Maar schol. Wel elf.
|
